Ik ontbijt met verse biologische vruchten, lunch vb. met een broodje avocado, cherrytomaatjes, maple syrup en knoflookkiemen en mijn diner bestaat vb uit een pasta met gegrilde groentes, rucola en nootjes met een toetje van warme soyachocolademek met caramelsiroop, sinaasappelschilletjes en een toef soyaslagroom (die volgens niet-veganisten naar Marhmellow-fluff en witte chocolade smaakt.)
Als andere mensen mij iets zien eten, beginnen ze te watertanden en willen ze weten wat het is, of ze nou wel of niet weten dat ik veganist ben.
Als ik ze het vertel wat ik eet, hoor ik alleen maar enthousiaste geluiden als respons. Het lijkt ze niet alleen erg lekker, maar ook erg gezond. Graag nodig ik ze dan uit om een keer bij mij te eten. De afspraken zijn dan meestal snel gepland en meestal verdwijnen de gasten niet zonder het recept van wat ze die avond bij mij hebben gegeten in hun tas. (of ze bellen me nog na om te vragen hoe ze het moeten maken)
Toch kunnen diezelfde mensen, die hebben genoten van een diner en/of taartje van mij, een paar weken later toch nog tegen mij en anderen zeggen dat ze mijn leefwijze extreem vinden.
Ik vind dit onbegrijpelijk, vooral omdat ik na het delen van een diner bewezen dacht te hebben, dat ik geen astronautenvoer eet, maar juist lekkere voedzame producten. Ze genieten ervan, willen het zelf namaken, bestellen het bij me, maar toch vinden ze het extreem.
Wat ik eet, is gezond en lekker voor iedere persoon die op deze aarde rondloopt. Dat kunnen mensen die zuivel en vlees consumeren, niet over hun eten zeggen. (Tweederde van de wereldbevolking is lactose-intolerant en er zijn ook veel mensen die ziek worden van het eten van vlees of vis.)
Net zoals vleeseters en vegetariërs niet kunnen onderbouwen dat ze gezond eten, want vlees, vis en zuivel is de oorzaak van ontelbaar veel lichamelijke en geestelijke ziektes. (In Nederland is vb de meeste botontkalking, grootste veroorzaker: melk (http://www.foodnews.be/nl/melk-botontkalking.php)
Een veganistisch dieet is een enorm sociaal dieet, omdat iedereen het kan eten. Als ik een gast krijg met een andere eetwijze, hoef ik niet een apart gerechtje voor diegene te maken. Een vleeseter kun je laten genieten van een veganistisch diner, een veganist kun je nooit en te nimmer laten genieten van een dierlijk diner.
Ik ben ook niet degene die zijn ogen hoeft te sluiten voor de geschiedenis van het voedsel wat ik consumeer. Ik ben me er juist bewust van!
Als niet-veganisten bewust nadenken over de herkomst van hun voedsel worden ze er naar van, krijgen ze een schuldgevoel en zelfs een gevoel van afkeer van wat ze eten. Een gevoel wat ze snel weer wegstoppen, omdat ze het liever negeren, dan dat ze hun gewoontes aanpassen. (Natuurlijk zijn er ook mensen die dat gevoel niet hebben maar dat is dan puur omdat ze de feiten niet kennen, of zoals J.M. Coetzee zegt: of harteloos zijn, of ongevoelig voor rede, of allebei)
Als ik nadenk over de herkomst van mijn voedsel, krijg alleen maar meer trek!
Wie is er nou extreem? Degenen die zuivel en vlees consumeren, die daarmee schade aanrichten aan hun eigen gezondheid, de dieren en het milieu. Die zich eigenlijk slecht voelen over wat ze eten en bewust oogkleppen op houden, die stug doorgaan met wat ze van jongs af aan geleerd hebben. Die veganisme afwijzen door het de stempel extreem te geven, zonder ooit te hebben ervaren hoe het is om veganist te zijn? (Terwijl ik wel weet hoe het is om vleeseter of vegetariër te zijn.)
In mijn ogen allemaal gedrag waar de wil ontbreekt om rekening te houden met, of aan te passen aan een ander, ten goede van zichzelf.
Vaak zeggen diegenen de “bio-industrie enzo” allemaal wel heel erg te vinden. Ze zijn het ermee eens dat er iets moet veranderen, maar ze beginnen niet bij zichzelf. Kortom “they don’t practice what they preach”.
Of zijn degenen extreem die ervoor gekozen hebben om hun gedrag zo aan te passen dat ze niet meer medeverantwoordelijk te zijn voor schade aan dieren, milieu en hun eigen gestel? Die 10x meer genieten van hun eten en gelukkiger worden, omdat ze dit niet alleen voor zichzelf doen, maar ook voor de wereld.
Sowieso maakt verandering erg gelukkig, vooral als het om verandering van gewoontes gaat. Het is volgens mij weinig voorgekomen dat er iemand spijt heeft gekregen van het stoppen met roken, drinken, gokken enz. Net zoals er waarschijnlijk nog nooit iemand spijt heeft gekregen van het stoppen met consumeren van vlees en/of zuivel.
Het leuke is dat je in het geval van veganisme, alles wat je weglaat uit je dieet, kunt vervangen door producten die veel lekkerder en gezonder zijn! Drugs kun je niet vervangen, sigaretten niet, drank niet, vlees en zuivel wel!
Een leefwijze die ten koste gaat van je eigen gezondheid, die je medeverantwoordelijk maakt voor de dood van miljarden dieren en miljoenen mensen, die je medeplichtig maakt van de kap van onze longen van de aarde en het leegroven van de oceanen. Die gecombineerd gaat met het afwijzen van gezonde diervriendelijke en milieubewuste alternatieven en het onderdrukken van schuldgevoelens, dat vind ik pas extreem!
Ik neem het niemand kwalijk, als ze vlees en zuivel consumeren. Ten slotte heb ik dat zelf ook 24 jaar gedaan uit onwetendheid.
Maar als mensen gaan oordelen over mijn leefwijze, het de stempel extreem geven, zelfs als ze al een keer vegan hebben gegeten bij me, dan stelt me dat teleur en vraag ik me af hoe ik dan die mensen er nog van kan overtuigen dat veganisme niet extreem is.
Gelukkig kan ik met trots zeggen dat ik bij veel mensen wel al een hoop vooroordelen heb kunnen wegnemen en een lekkere ervaring mee heb kunnen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten